(1915 – 2006), żołnierz AK, wieloletni pracownik handlu, społecznik
Urodził się 7 lutego 1915 roku w Bartodziejach. Jego rodzice Józef (1887 -1973) i pochodząca z Woli Goryńskiej Anna z Przybyszów (1885-1957) należeli do średniozamożnych chłopów. W rodzinnej miejscowości ukończył 5 klas szkoły powszechnej, następnie przez rok uczęszczał do szkoły w Lisowie, a klasę 7 ukończył w odległym o 7 km. Jedlińsku. W 1935 roku uzyskał wykształcenie nauczycielskie w Państwowym Seminarium Męskim w Radomiu. W rok później w stopniu plutonowego podchorążego ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy w Tomaszowie Lubelskim. Od września 1937 roku podjął pracę nauczyciela szkoły powszechnej w polskiej osadzie Listopadówka na Wołyniu. We wrześniu 1939 roku wstąpił do armii jako ochotnik. Podczas odwrotu dostał się do niewoli sowieckiej, z której zbiegł i powrócił na Wołyń. W lutym 1940 roku z powodu nasilających się represji wobec Polaków uciekł z terenów włączonych do ZSRR i przedostał się w rodzinne strony, gdzie włączył się w działalność podziemnego Związku Walki Zbrojnej (przekształconego później w Armię Krajową, do której należał do zakończenia wojny).
Po wysiedleniu mieszkańców Bartodziej we wrześniu 1940 r. przeniósł się do Iwanisk w powicie opatowskim, gdzie pracował jako pomocnik targowicowy w urzędzie gminy. Wkrótce sprowadził do siebie rodziców, którym wydzierżawił kilkumorgowe gospodarstwo. Jego siostra Maria (1912 – 1981) po wyjściu za mąż za Jerzego Piwońskiego z Lisowa pozostała u męża. Jesienią 1943 roku poznał swoją przyszłą żonę Janinę z domu Zrobek (1911 – 2005) pochodzącą z Gałkówka, k. Łodzi, a ukrywającą się w okolicach Iwanisk. Ciążył na niej wyrok śmierci za pomoc jeńcom angielskim w ucieczce przez granice Guberni. W styczniu 1944 roku odbył się ich ślub. W sierpniu 1944 roku Józef wraz z żoną i rodzicami opuścił Iwaniska, zniszczone na skutek przejścia frontu i przeniósł się za Wisłę, na teren zajęty przez armię radziecką. Do stycznia 1945 roku, a więc do chwili wyzwolenia Bartodziej, pracował jako nauczyciel we wsi Studzianki koło Kraśnika.
Po powrocie i krótkim pobycie w Bartodziejach wraz z żoną udał się do rodziny teściów do Gałkówka, a do jego rodziców sprowadziła się wówczas siostra z mężem. Przez pewien czas Józef Niedzielski pracował jako intendent na koloniach PKP w Grotnikach. Wkrótce przeniósł się do Łodzi, gdzie wraz z rodziną spędził resztę życia. Pracował w dyrekcji PKP, później w Filmie Polskim, a następnie w Centrali Handlu Artykułami Papierniczymi i Sportowymi, kolejno jako: kierownik działu faktur, specjalista ds. transportu, kierownik działu dystrybucji broni myśliwskiej, zastępca naczelnika działu administracji i inspektor handlowy na cały kraj.
Miał 2 synów: Jerzego ur. 1949 i Janusza ur. 1950. Za długoletnią pracę społeczną we Froncie Jedności Narodu, Komitecie Blokowym i zawodową otrzymał liczne odznaczenia, m.in. Kawalerski Krzyż Odrodzenia Polski. Zmarł 23 marca 2006. Józef Niedzielski miał wiele zainteresowań i pasji. Jedną z nich była poezja. Niektóre wiersze, nawiązują do pierwszego etapu jego życia, a więc okresu, który spędził w Bartodziejach.
